sonnet op de reet
of
of op het kontgat
wat je lekkerder vindt

Donker gerimpeld als een paarse anjelier
Ligt hij te ademen in de beboste plooien,
Nog vochtig van de liefde die het zachte glooien
Volgt van de blanke Billen tot diep in de kier.

Als melkachtige trane hebben slierten hier
Geschreid onder de windstoten die hen verstrooien
Voordat ze zich door rosse mergelklonters gooien
Tot in de afgrond van het lokkende plezier.

Mijn Droom is door dit windgat meer dan eens verleid;
Mijn ziel, die het lichamelijk genot benijdt,
Heeft snikken voor dit rossig vat en nest vergoten,

O hijgende olijf en fluit vol lieflijkheid;
O buis waardoor de hemelse praline glijdt;
Vrouwelijk Kanaän in de klamheid besloten!

Arthur Rimbaud et Paul Verlaine, ca. 1871
verlating Paul Claes

the image is an artist impresion of one of the few remaining original photographs.

he really did look much like di Caprio
and was just as much a gifted spoiled brat
so I would no doubt have fallen for him
and gladly accepted his poisonous semen
just like I would never have rejected an invitation from Jeffrey Dahmer . . .